فرصت همکاری تحریم‌شدگان در بازار انرژی
تاریخ انتشار: ۲ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۵۱۵۴۱
هر چند ترانزیت نفت روسیه از مسیر ایران در شرایط عدم اطمینان فعلی ابهاماتی دارد، اما ایده سوآپ نفت این کشور کاملا عملیاتی بوده و می‌تواند منافع ایران و روسیه را تامین کند.
به گزارش ایران اکونومیست، با وقوع جنگ اوکراین، مقصد صادراتی یک میلیون بشکه از نفت خام روسیه از بازار اروپا به سمت بازار هند تغییر کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تصویر 1
در این فضا، ایده ترانزیت نفت روسیه از مسیر ایران از طریق خط لوله نکا-جاسک دوباره مطرح شده است. در گذشته با فروپاشی شوروی و قطع دسترسی جمهوری‌های تازه مستقل شده از آب‌های آزاد، اجرای این پروژه برای اولین بار مطرح شد.
خط لوله نکا–جاسک (تصویر 2) یک خط لوله پیشنهادی در ایران است که در صورت ساخت، نفت خام کشورهای قزاقستان، جمهوری آذربایجان، ترکمنستان و روسیه را از طریق بندر نکا در ساحل دریای خزر به بندر جاسک در دریای عمان منتقل می‌کند. ظرفیت برنامه‌ریزی‌شده این خط لوله ۱.۶ هزار کیلومتری، یک میلیون بشکه نفت در روز است. هزینه این خط لوله ۳ تا ۵ میلیارد دلار برآورد می‌شود.
تصویر 2
البته با دخالت سیاسی آمریکا و اروپا، خط لوله باکو-تفلیس-جیهان (تصویر 3) به عنوان رقیب خط لوله نکا-جاسک با ظرفیت مشابه در سال ۲۰۰۶ به بهره‌برداری رسید و خبرگزاری رویترز در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۰ با انتشار گزارشی عنوان کرد که بخشی از نفت کشورهای قزاقستان و ترکمنستان از خط لوله نفت باکو-تفلیس-جیهان به بازارهای آزاد عرضه می‌شود.
تصویر 3
* چشم‌انداز مبهم برای احداث خط لوله نکا-جاسک
حال بعد از وقوع جنگ اوکراین و ایجاد ۲ میلیون بشکه نفت مازاد روسیه، به نظر می‌رسد انگیزه سیاسی و مزیت اقتصادی برای احداث خط لوله نکا-جاسک در طرف روسی و ایرانی ایجاد شده است. اما اجرای این طرح که ذیل کریدور شمال-جنوب تعریف می‌شود نیازمند افق بلندمدتی است که در شرایط آشفته تحریم ایران و روسیه و عدم وجود چشم‌انداز نسبت به آینده، قابلیت اجرا ندارد.
محمدعلی خطیبی، مدیر اسبق امور بین‌الملل شرکت ملی نفت با اشاره به تجربه تلاش گذشته برای ترانزیت نفت از شمال به جنوب ایران گفت: یک ایده این بود که ما نفت روسیه و مابقی همسایگان شمالی را به جنوب ایران ترانزیت کنیم. زمانی طرح خط لوله نکا به جاسک مطرح بود ولی در حوزه جذب سرمایه‌گذاری برای احداث به مشکل خورد و متوقف شد. ترانزیت نفت همسایگان شمالی دیگر وابسته به تحریم بودن یا نبودن ایران نیست.
شاید اگر روزی توقف روابط اقتصادی روسیه و اروپا قطعی شده و هند به خریدار پایدار نفت روسیه تبدیل شود، مذاکره درباره احداث خط لوله نکا-جاسک نیز روی میز ایران و روسیه قرار گیرد، که در فضای مبهم فعلی تا آن روز فاصله زیادی است، مگر اینکه معجزه‌ای رخ دهد.
* مزایای اقتصادی و سیاسی سوآپ نفت روسیه از مسیر ایران
اما با وجود بن‌بست به نظر رسیدن ترانزیت نفت روسیه از مسیر ایران، سوآپ نفت روس‌ها گزینه جذاب‌تر و محتمل‌تری برای اجراست. چندی پیش الکساندر نواک معاون نخست‌وزیر روسیه اعلام کرد که امیدوار است در گام نخست قرارداد سوآپ ۵ میلیون تن نفت روسیه با ایران تا پایان ۲۰۲۲ امضا شود. جواد اوجی وزیر نفت نیز با استقبال از این پیشنهاد، عنوان کرد، زیرساخت سوآپ ۱۰ میلیون تن نفت در ایران وجود دارد.
در گذشته نیز ایران با استفاده از موقعیت جغرافیایی ممتاز خود، سوآپ نفت (و نه ترانزیت) از کشورهای حاشیه خزر را انجام میداد که قرارداد سوآپ نفت قزاقستان در سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۹ از جمله آن بود.
در این قرارداد، شرکت ویتول روزانه ۳۵ تا ۷۰ هزار بشکه نفت قزاقستان را خریداری کرده و در شمال به ایران تحویل میداد و سپس نفت ایران را از جنوب برای صادرات تحویل می‌گرفت. مابه‌ازای این سوآپ، ایران بشکه‌ای ۱.۵ دلار به عنوان حق سوآپ دریافت می‌کرد.
سیدمحسن قمصری، مدیر اسبق امور بین‌الملل شرکت ملی نفت گفت: منابع نفتی و گازی ایران عمدتا در جنوب کشور متمرکز است و با توجه به گستردگی کشور، ما هزینه گزافی را برای انتقال منابع هیدروکربوری به شمال کشور صرف می‌کنیم. در نتیجه می‌توان با سوآپ نفت و گاز از همسایگان شمالی، این هزینه انتقال و ترانزیت را کاهش داد.
وی تاکید کرد: سوآپ نفت علاوه بر مزایای اقتصادی، مزایای سیاسی زیادی را نیز در ایجاد وابستگی کشورها به ایران به همراه دارد. البته اجرای چنین طرح‌هایی نیاز به مدیریت واحد دارد تا مثل گذشته دچار آسیب نشود.
* دو چالش و دو راهکار برای سوآپ نفت روسیه
حال پس از جنگ اوکراین، مقصد یک میلیون بشکه از نفت روسیه از اروپا به هند تغییر کرده است (تصویر 4) که می‌تواند به جای طی مسیر طولانی از دریای سیاه و بالتیک با سوآپ با نفت ایران به بازار هند سوآپ و صادرات شود.
تصویر 4
در این طرح، هزینه ترانزیت روسیه کاهش می‌یابد، همچنین ایران نیز با دریافت حق سوآپ و کاهش هزینه ترانزیت نفت خود از جنوب به شمال سود می‌برد؛ یک بازی برد-برد.
اما این ایده از دو جهت برای طرفین چالش‌هایی دارد. چالش ایران در احتمال تصاحب بازارش در هند توسط روسیه خلاصه می‌شود که می‌تواند با انعقاد قراردادهای کوتاه‌مدت یکساله این مشکل را رفع کرد.
بدین ترتیب در صورت احیای برجام و تعلیق تحریم‌ها، نفت ایران دوباره می‌تواند به بازار هند برگردد و قرارداد سوآپ نفت روسیه یا تمدید نمی‌شود و یا با شرط نیامدن سمت بازار ایران در هند تمدید می‌شود.
چالش طرف روسی نیز تحریم بودن نفت ایران است که گمرک هند اجازه واردات آن را نمی‌دهد. البته این احتمال وجود دارد که روس‌ها در لایه سیاسی بتوانند این چالش را با هندی‌ها برطرف کنند.
در حال حاضر ظرفیت پالایشگاه‌های شمالی ایران (تهران و تبریز) برای دریافت نفت روسیه ۳۴۰ هزار بشکه بوده و زیرساخت خط لوله با ظرفیت ۴۰۰ هزار بشکه برای انجام این عملیات موجود است. تنها گلوگاه لجستیکی، ظرفیت دریافت بنادر ایران در دریای خزر است که روزانه فقط ۷۰ هزار بشکه است.
پایان پیام/
منبع: خبرگزاری فارسمنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: نفت روسیه از مسیر ایران میلیون بشکه ترانزیت نفت هزار بشکه نفت ایران سوآپ نفت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۵۱۵۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آفریقا؛ قاره فرصت ها؛ موانع همکاری های تجاری ایران و آفریقا چیست؟
تین نیوز
گزارش ها حاکی است که ایران برای رشد ۱۰ برابری تجارت با آفریقا هدف گذاری کرده، اما عدم شناخت ظرفیت ها در بین تجار ایرانی و آفریقایی، نبود یا کمبود حمل و نقل ارزان، مستمر و فراگیر و همچنین وجود مانع جابجایی مستقیم ارز و پول، از جمله موانع توسعه تجارت یا تجارت مستقیم بین ایران و قاره آفریقاست که باید برطرف شود.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، امسال همزمان با اکسپو ۲۰۲۴، دومین اجلاس همکاری های ایران و آفریقا برگزار شد که پیش بینی شده بود بیش از ۲۰ کشور آفریقایی در این اجلاس حضور پیدا کنند.
طی سال های اخیر بارها بر اهمیت و ظرفیت های قاره آفریقایی برای تجار ایرانی تاکید شده است. با این حال به نظر می رسد ایران و کشورهای آفریقایی از ظرفیت های یکدیگر مطلع نیستند.
به طور کلی تجارت ایران با آفریقا سالانه ۱.۲ میلیارد دلار است که ۱.۱ میلیارد دلار آن صادرات است. بیشترین میزان تجارت خارجی بین ایران و آفریقا در سال ۱۴۰۱ اتفاق افتاد که تجارت خارجی با آفریقا به حدود ۱ میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار رسید. اما این عدد در مقایسه با تجارت کشورهای دیگر با قاره آفریقا قابل توجه نیست و به همین دلیل سازمان توسعه تجارت اعلام کرده که برای تصاحب سهم بیشتر از بازار این قاره برنامه ریزی هایی در نظر گرفته است.
البته با توجه به اینکه حجم تبادلات تجاری آفریقا در سال گذشته حدود ۱۲۰۰ میلیارد دلار بوده، سهم ایران از این تبادلات ناچیز بوده است. همچنین باید به این نکته توجه کرد که در بازارهای آفریقا کشورهایی مثل چین و هند نفوذ قوی دارند که رقابت با آنها برای ایران تا حدودی سخت است.
با این حال رئیس جمهور در اجلاس ایران و آفریقا که روز جمعه برگزار شد، تاکید کرد که هدف گذاری یک میلیارد دلاری برای همکاری های اقتصادی ایران و آفریقا در یک سال آینده به هیچ وجه متناسب با ظرفیت های موجود نیست و حتما باید به سمت هدف ۱۰ برابری حجم همکاری های اقتصادی و تجاری فیمابین حرکت کنیم.
آنطور که یکی از مسئولان سازمان توسعه تجارت اخیرا توضیح داده، آمار تجارت با آفریقا بیشتر از عددهای اعلامی است، اما ایران به دلیل محدودیت های ناشی از اعمال تحریم ها، صادرات مستقیم به این کشورها ندارد و محصولات ایرانی از طریق کشور دوم مانند امارات، ترکیه، قطر و عمان به کشورها صادر می شود.
جزئیات تجارت ایران و آفریقا در سال ۱۴۰۲
آنطور که اخیرا سخنگوی کمیسیون توسعه تجارت خانه صمت توضیح داده، در سال گذشته ۳۹ کشور از قاره آفریقا، مقصد صادرات کالاهای ایرانی به صورت مستقیم بودند. همچنین با وجود کاهش صادرات کشور به بخش سفید این قاره در شمال در سال های گذشته، شاهد افزایش صادرات به کشورهای الجزایر، مصر، لیبی، تونس، جیبوتی و مراکش در سال ۱۴۰۲ بودیم.
در این میان هفت مقصد نخست محصولات صادراتی به آفریقا در سال ۱۴۰۲، غنا با خرید ۱۷۳.۵ میلیون دلار، آفریقای جنوبی با ۱۴۵ میلیون دلار، تانزانیا با ۹۲.۸ میلیون دلار، کنیا با ۴۸.۷ میلیون دلار، نیجریه با ۴۸ میلیون دلار، موزامبیک با ۴۷.۱ میلیون دلار و سومالی با ۳۳.۳ میلیون دلار به صورت مستقیم بودند.
در رابطه با محصولات صادراتی به این قاره نیز باید گفت ۵۱ درصد صادرات ایران، مشتقات نفتی شامل کود اوره، قیر، گاز مایع و انواع روغن های صنعتی بود و بعد از آن ۳۷ درصد صادرات ایران را محصولات فولادی و آهنی به خود اختصاص داده است. همچنین مواد غذایی، مصالح ساختمانی، انواع فرش و کف پوش، شوینده ها و لوازم بهداشتی ، لوازم خانگی، دارو و تجهیزات پزشکی، لوازم صنعتی، قطعات خودرو، لاستیک، مواد معدنی، لوازم الکتریکی، لوستر، مبلمان و اسباب بازی از دیگر کالاهای صادراتی ایران به قاره آفریقا در سال ۱۴۰۲ بودند.
در این میان ۲۲ کشور از این قاره فروشنده مستقیم کالا به ایران در سال ۱۴۰۲ بودند که آفریقای جنوبی با فروش ۱۹ میلیون دلار، زامبیا با ۱۲.۵ میلیون دلار، غنا ۱۲ میلیون دلار، سیشل با ۱۱.۷ میلیون دلار، کنیا ۹.۵ میلیون دلار، تانزانیا با ۶.۱ میلیون دلار و اوگاندا با ۴.۱ میلیون دلار، هفت کشور نخست فروش کالا در بین کشورهای قاره آفریقا به ایران در سال گذشته بودند.
حدود ۶۶ درصد واردات ایران از این قاره مواد غذایی و کشاورزی مانند چای، ذرت، قهوه، توتون، حبوبات، لاشه گوسفند و محصولات شیلاتی بودند و ۲۱ درصد نیز مواد معدنی مانند سنگ منگنز، سنگ و خاک روی، کنسانتره گروم و ۱۳ درصد دیگر نیز عمدتا روغن صنعتی و گریس، انواع تسمه، ماشین آلات، مواد شیمیایی و صنعتی و لوازم یدکی بوده است.
قاره آفریقا با دارا بودن ۱.۳ میلیارد نفر جمعیت و ۵۴ کشور، یک فرصت بزرگ در حوزه روابط تجاری و اقتصادی است. با این حال به گفته دست اندکاران حوزه تجارت، عدم شناخت ظرفیت ها در بین تجار ایرانی و آفریقایی، نبود یا کمبود حمل نقل ارزان و مستمر و فراگیر و همچنین موانع جابجایی مستقیم ارز و پول، از موانع توسعه تجارت یا تجارت مستقیم بین ایران و قاره آفریقا است.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند